Terrourisme in Egypte

Ben weer terug in blogland na 3 weken reizen door Egypte. De meest rustgevende momenten op vakantie: 's nachts in een oase, in mijn eentje drijvend in een zwembad met water uit een hot spring, kijkend naar de ongeloofelijke sterrenhemel en lurkend aan een sheesha met honingtabak. 's Ochtendsvroeg liggend in de kussens van een hostel in Dahab, zonder andere touristen, uitkijkend over zee, met de mooie zangerig stem van een koranlezer op de achtergrond (na uren in de bus naar cassettes met koranteksten geluisterd te hebben en 5 dagen in een hotel in Luxor naast een minaret, kan ik sommige koranlezers wel waarderen) Wat een land dat Egypte, land waar: mannen eelt op hun voorhoofd hebben van het bidden, waar je lemonjuice en koffie gebruikt in het koffiehuis en whiskey, bier en hasj op feestjes achter gesloten deuren, het verkeer in Cairo zichzelf regelt, faraonische plaatsen lijken op Disneyland-attracties, duiktouristen het koraal in de Rode Zee als sprinkhanen kaalvreten(terrourisme), moslims niet weten wie Darwin is en wat evolutie inhoudt, 9-11 het referentiepunt is, de lonely planet voor touristen is wat de Koran is voor de egyptenaren en touristen aanspreken en uitkleden een grotere nationale sport is dan voetbal. Land van ongekende gastvrijheid en gastheerschap, van ezelkarren en peugeot 504's, van kamelen voor de touristen en 4WD's voor de bedoeien, van half ontbloote westerse touristes (terrourisme), van roadblocks en om de 100 meter een agent, van een 5000 jaar oude beschaving, van Ramses II die een nog groter ego had dan Mido. Deze boeken en links hebben ons, naast de Lonely Planet, geholpen onze weg te vinden: De vijfdelige romanserie over het leven van Ramses II van Egyptoloog Christian Jacq. De boeken lezen makkelijk weg op vakantie en beogen een beeld te geven van het dagelijkse leven in de tijd van de farao's.