Van Jole pleit in een passievol betoog voor het behoud van het Rotterdams Dagblad. Want Rotterdam heeft binnenkort geen eigen dagblad meer. De krant gaat op in een nieuwe fusiekrant vanwege - overigens valide - financiele redenen. Te weinig Rotterdammers kopen de krant. En waarom zou je ook als je gratis de metro met Rotterdambijlage bij de supermarkt of de metro kunt krijgen.
Maar waar moeten we als Rotterdammers onze grieven kwijt als het gemeentebestuur in haar ambitie weer eens de verkeerde beslissingen dreigt te nemen(*). Bij het Rd kun je zo'n verhaal altijd kwijt. Ik zie niet hoe de metro, een soort reclamefolder met - leuke - nieuwsfeiten over Rotterdam, de bestuurlijk macht in Rotterdam kan controleren, toch van oudsher de functie van de pers.
Overigens krijgt de nieuwe fusiekrant - waarschijnlijk een aangepaste AD - wel een aparte Rotterdameditie. Maar zo'n editie kan natuurlijk nooit een zelfstandige krant evenaren.
Misschien biedt het ook een kans om als eerste stad noodgedwongen te starten met "civiele stadsjournalistiek". Er zijn hier genoeg rotterdammers die een buurkrant maken of een weblog hebben. Steve Rubel verwijst weer eens naar eenleuk artikel waarin de washington post een aantal Amerikaanse kranten bespreekt die door burgers wordt gemaakt. Maar hoeveel Rotterdammers willen hun krant op het internet lezen?
(*) Van de week was er weer zo'n mooi voorbeeld tijdens een buurtbijeenkomst. Al tijden denkt de gemeente dat het goed gaat in onze buurt omdat we laag scoren in de klachtenstatistieken. Daar snappen we niks van want wij als buurt klagen regelmatig.
Als ik een klacht heb bel ik naar de poltie. Tijdens de bijeenkomst bleek dat de politie alleen klachten registreert als ze daadwerkelijk ter plekke is geweest wat in veel gevallen niet gebeurt. Nu hebben we ook een klachtenmeldpunt in Delfshaven waarvan ik en veel andere buurtbewoners het bestaan niet kenden.
Op basis van de gegevens van dat meldpunt en het aantal geregistreerde klachten worden wel weer beleidsbeslissingen genomen. Hoe kun je nu beslissingen nemen op grond van onvolledige statistieken?
Je leest het, ik moet nog wel even oefenen voordat ik me op de civiele stadsjournalistiek kan storten. Dan toch liever het RD. Ik ga 'm missen.
zondag, december 12, 2004
Rotterdams Dagblad
Van Jole pleit in een passievol betoog voor het behoud van het Rotterdams Dagblad. Want Rotterdam heeft binnenkort geen eigen dagblad meer. De krant gaat op in een nieuwe fusiekrant vanwege - overigens valide - financiele redenen. Te weinig Rotterdammers kopen de krant. En waarom zou je ook als je gratis de metro met Rotterdambijlage bij de supermarkt of de metro kunt krijgen.
Maar waar moeten we als Rotterdammers onze grieven kwijt als het gemeentebestuur in haar ambitie weer eens de verkeerde beslissingen dreigt te nemen(*). Bij het Rd kun je zo'n verhaal altijd kwijt. Ik zie niet hoe de metro, een soort reclamefolder met - leuke - nieuwsfeiten over Rotterdam, de bestuurlijk macht in Rotterdam kan controleren, toch van oudsher de functie van de pers.
Overigens krijgt de nieuwe fusiekrant - waarschijnlijk een aangepaste AD - wel een aparte Rotterdameditie. Maar zo'n editie kan natuurlijk nooit een zelfstandige krant evenaren.
Misschien biedt het ook een kans om als eerste stad noodgedwongen te starten met "civiele stadsjournalistiek". Er zijn hier genoeg rotterdammers die een buurkrant maken of een weblog hebben. Steve Rubel verwijst weer eens naar eenleuk artikel waarin de washington post een aantal Amerikaanse kranten bespreekt die door burgers wordt gemaakt. Maar hoeveel Rotterdammers willen hun krant op het internet lezen?
(*) Van de week was er weer zo'n mooi voorbeeld tijdens een buurtbijeenkomst. Al tijden denkt de gemeente dat het goed gaat in onze buurt omdat we laag scoren in de klachtenstatistieken. Daar snappen we niks van want wij als buurt klagen regelmatig.
Als ik een klacht heb bel ik naar de poltie. Tijdens de bijeenkomst bleek dat de politie alleen klachten registreert als ze daadwerkelijk ter plekke is geweest wat in veel gevallen niet gebeurt. Nu hebben we ook een klachtenmeldpunt in Delfshaven waarvan ik en veel andere buurtbewoners het bestaan niet kenden.
Op basis van de gegevens van dat meldpunt en het aantal geregistreerde klachten worden wel weer beleidsbeslissingen genomen. Hoe kun je nu beslissingen nemen op grond van onvolledige statistieken?
Je leest het, ik moet nog wel even oefenen voordat ik me op de civiele stadsjournalistiek kan storten. Dan toch liever het RD. Ik ga 'm missen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten