Sociaal Netwerkverkeer

Een van mijn orginelere ideeen (vond ik) was ooit om het interne en externe emailverkeer van een bedrijf te visualiseren en dat te mappen op het organigram van een organisatie en haar omgeving. Zo zou je inzicht kunnen krijgen in de werkelijke organisatievorm van een bedrijf. Maar een idee uitwerken is natuurlijk weer een heel ander verhaal. Zoals wel bij meer van mijn 'goede' ideeen het geval is, ben ik niet de enige: Dit document beschrijft gedetailleerd hoe je zo'n emailanalysetool moet opzetten. Met UCINET 5 of Routines for Social Network Analysis kun je de data visualiseren. De universiteit van California heeft een tool met nog fraaiere weergaves van emailrelaties. BTW: Momenteel zou een virus als blaster de sociale relaties behoorlijk verstoren. Deze analyses komen voort uit het onderzoek naar sociale netwerken. Een overbekend voorbeeld is het Small World Project van de Columbia University. Dat dit vakgebied meer bestudeert of 2 personen elkaar via 6 stappen kennen, laat de gallerij van Netwerk Visualisatie Case studies zien. Maar niemand heeft een emailanalyse al commercieel ingezet. Dus het zou nog kunnen. Natuurlijk moeten nog wel eerst een aantal privacybeschermende maatregelen getroffen worden. Je sluit bijv. alle privemailtjes uit want die verstoren toch de analyse. Heeft iemand interesse?

Achilles en Hofstadter

De paradox van Achilles en de Schildpad (zie vorige blog) activeert in mijn hersenen altijd Hofstadter's Godel, Escher, Bach: An Eternal Golden Braid. Het boek dat in de jaren '80 bijna iedereen ongelezen in de kast had staan. En de wereld verdeelde in 'hofstadter-analfabeten', 'eerste-100-bladzijde-lezers' en de 'bewonderendswaardige doorzetters'. Hij won met GEB de Pullitzerprijs, werd columnist bij Scientific American en in de jaren daarna schreef hij nog een aantal andere boeken: Metamagical Themas: Questing for the Essence of Mind and Pattern en The Mind's I samen met Daniel C. Dennett. In de jaren '90 en '00 waar Dennet een mediafiguur werd, verdween Hofstadter uit het zicht van het grote publiek. Maar waar is hij gebleven? Daarvoor hebben we natuurlijk internet en Google: Douglas Hofstadter werkt nu hoofd van het Center for Research on Concepts and Cognition . Uit de wetenschappelijke literatuurlijst blijkt dat hij niet gestopt is met schrijven. Zijn verzamelde onderzoeksartikelen heeft hij populair wetenschappelijk beschreven in Fluid Concepts & Creative Analogies: Computer Models of the Fundamental Mechanisms of Thought. Zelfs de categorie doorzetters zou het hier moeilijk mee hebben. Het schijnt ook geen filosofieboek te zijn, maar een praktische uitwerking van zijn ideeen uit GEB. Volgens een Amazonrecensie is het herdefinitie van AI en zeer de moeite van de inspanningen waard. Toch maar eens lezen, ook al is het weer 8 jaar oud. In 1997 heeft hij zijn vooralsnog laatste boek geschreven: Le Ton Beau De Marot: In Praise of the Music of Language. Een boek waarin hij meer dan honderd keer het gedicht uit de boektitel vertaalt. Het gaat over de betekenis van betekenis. Diepfilosofisch lijkt het, maar in dit interview: Hoogleraren over taalgedrag mens en machine wordt duidelijk wat je er mee kunt. Geinspireerd door Hofstadter heeft Wim Scherpenisse een aantal Vertalingen van 'Der Lattenzaun' gemaakt. In Nederland zijn twee linkjes te vinden over Hofstadters laatste boek! Zonde dat zo'n schrijver niet meer gelezen wordt of minstens in de boekenkast staat. Op Douglas Hofstadter - Gnod's statistics staan aan hofstadter verwante schrijvers die wellicht beter te verteren zijn. Pas op want Rowling staat gevaarlijk dicht bij Hofstadter. En op CHESH RULES staat een mooi spel uit hofstadter's 'Le Ton Beau De Marot'. Nog makkelijker. Of misschien moeten we wachten op Hofstadter the movie.

Paradox van Lynds

Peter Lynds, een 27-jarige universitaire dropout, beweert de2500 jaar oude paradox(en) van Zeno opgelost te hebben. En wat de aard van tijd is. Net als Einstein is hij uit het niets verschenen met een artikel dat het paradigma in ons denken over tijd, kan verschuiven. Zijn stuj wordt in het wetenschappelijk tijdschrift 'Foundations of Physics Letters' gepubliceerd. En op het web woeden nu bij universe today, bij MIND Exchange en Slashdot hevige discussies over Peter Lynds en zijn idee van tijd. T H E Q U A N T U M M A C H I N E volgt de ontwikkelingen rondom Peter Lynds en zijn publicatie. Lynds centrale thema is dat tijd niet in te delen is in een aantal exacte/discrete momenten. Een moment bestaat altijd uit een interval van twee momenten. Je kunt proberen nog preciezer meten, maar het zal altijd mogelijk zijn om van dat moment een nog (oneindig) kleiner interval te bepalen. Bij Cern is het inmiddels fameuze artikel getiteld 'Time and Classical and Quantum Mechanics : Indeterminacy vs. Discontinuity' op te vragen. Bij de Guardian staat een online interview met Lynds. Het belang van het stuk is nog niet duidelijk. In de fora wordt zelfs beweert dat het een hoax is. Bovendien hebben gezaghebbende wetenschappers en bladen nog geen commentaar gegeven. Maar op het eerste gezicht lijkt mij dat Lynds een variant op paradoxen van Zeno van Elea heeft bedacht. Zeno was een volgeling van Parmenides. Parmenides nam aan dat het universum ondeelbaar was, terwijl het toen gangbare wereldbeeld was dat de wereld in objecten op te delen is, tot aan atomen toe. Zeno bedacht een aantal paradoxen om te bewijzen dat je tot absurde conclusies moet komen als je de wereld beschouwt als iets dat in 'objecten' in te delen is. De bekendste paradoxen zijn Achilles en de Schildpad en Zeno's Pijl. Een variant is de Dichotomie. Een voorbeeld van de dichotomie afkomstig uit '101 filosofische problemen' is het omslaan van een bladzijde. Als je een bladzijde wilt omslaan moet je dat eerst doen voor de helft, vervolgens voor een kwart en daarna voor een achtste, etc. Je moet een bladzijde dus in een oneindig aantal kleiner wordende stukjes omslaan. Je kunt volgens Zeno niet een oneindige reeks van bewegingen in een bepaalde tijd maken. Beweging bestaat niet. In bovenstaande link beschrijft Lynds een aantal alternatieve oplossingen van deze paradoxen. Wat Lynds volgens mij beweert is dat je ook tijd niet in een oneindig aantal stukjes kunt opdelen en dat, redenerend volgens Zeno, ook tijd niet bestaat. De ene paradox lijkt ingewisseld voor de andere. Daarentegen concludeert Lynds dat er geen absolute positie van een bewegend object te bepalen is op een bepaald moment in de tijd omdat een moment altijd uit een interval bestaat. ZENO'S PARADOX: A RESPONSE TO MR. LYNDS van Eric Engle is wat degelijker dan mijn weerwoord. Of we een nieuw paradigma krijgen is nog niet zeker, maar een leuke filosofische discussie over tijd is het in ieder geval aan het opleveren. En ook over het bewustzijn heeft lynds nog een artikel voor ons in petto. Hier is alvast mijn kleine bijdrage: In onderstaand plaatje kun je niet tegelijkertijd een vrouw en een heks waarnemen. Onze hersenen lossen dit door ze 1 voor 1 te laten zien en het begrip tijd te introduceren.